Konfinamendu garaian egunak askorako ematen digu… irakurtzeko, janaria prestatzeko, etxeko lanak egiteko, baita idazteko ere… eta hori egin du klubeko diruzainak, artikulu polit bat idatzi digu inspirazio une batean (berak izaten dituen askoetariko batean, ezagutzen dugun guztiok ongi dakigun bezala)… eta egia esan, bertan (Jose Angel Bernal) altxor bat dugu. Eta nola ez, ekimen honen partaide egin nahi zaituztegu. Kontatzeko zerbait baduzue (egokiena running munduarekin zerikusia duen zerbait izango litzateke), bitxikeri bat, bizipen politen bat, iradukizunen bat… idatzi besterik ez duzue (donostiarrak@donostiarrak.com) eta bazkide guztien artean partekatuko dugu… Hortxe luzatzen dizuegu, bizitzen ari garen egun berezi hauetarako, erronka berri eta entretenimendu berri bat.
José Ángel Bernalen artikulua partekatzen dizuet… "Eta … 195 metro"
Running-aren profanoen artean, maratoi hitza solaskideak luze jotzen duen edozein lasterketaren aurretik jartzeko joera dago. Hala, ez da arraroa izaten ondorengoak entzutea: Behobiako maratoia korrituko duzu? Eta 15 kilometroko maratoia?...
Aizu, ez da beste distantzia batzuei meriturik kentzen diegulako, ez noski, lasterkak egiteko horretan dihardugunok ondo baitakigu distantzia bakoitzak bere zailtasuna duela, eta, edozein distantziatakoa izanik ere, topera lehiatuak mugara eramaten gaituztela, ala ez? Ba, hori.
Baina nora iritsi nahi nuen: ez dakit nongo maratoia korritu duzu, eta ezagun bati komentatu diozu. Ohikoa da honek esatea: baina, 42 kilometroko maratoia? Galdera horren aurrean, beti erantzuten dut: bai; eta 195 metro (tonu barregarrian, noski).
Orduan zure solaskideak txikikeriak balira bezala begiratzen zaitu. Zein alde egongo da ba 42 kilometro edo 42 kilometro eta metro batzuren artean.
Aitortu behar dut ia gauza bera dela. Azken 195 metro horietan inori ez zitzaiola bururatuko nekeak jota erretiratzea. Erabat nokeatuta erortzen dena bakarrik erretiratuko litzateke. Baina, aizu, korritu egin behar dira! Eta are gehiago, onartuko duzue azken 195 metro horietan gauza asko gertatzen direla…
Klubeko kide batzuei (horietako bat nire abizenarengandik oso gertu dagoena) gertatu zaizkienak bezalako gauzak, 3 ordutik behera jaisteko modu egokian prestatuak, markak ihes egiten die 195 metro horietan!: pista barruan kronometroak bip-bip egiten du eta agur hiru ordutik beherakoak oraingoan.
Batzuetan telebistan ikusi ditugunak bezalako gauzak, irudi epikoak, baita batzuetan patetikoak ere, non atleta bat, erabat deshidratatua, lurrera joaten den eta, 195 metro luze horietan, metro oso luze horietan, helmugako lerrorantz arrastaka joaten den.
Lehena doan atletak, adibidez, bere indarren mugan joanda bigarrena nola hurbiltzen zaion ikusten duen, eta 195 metro madarikatu horietan gainditu eta maratoia irabazteko aukera kentzen dio.
Bai, lagunok, klubean oso ondo dakigu, maratoi bat 42 km eta 195 metro dira!. Bai, azken horietan gertatzen dena aurrekoek baldintzatzen dute, baina ditxosozko metro horietan… gauza asko gerta daitezke.